بزرگترین مرکز تعمیرات آکاردئون در ایران

آکاردئون

آکاردئون(accordion) یکی از سازهای بادی کلید دار است که مکانیزمی شبیه به سازدهنی دارد ولی با این تفاوت که نیازی به استفاده از دهان برای دمیدن در آن نیست و با وجود بهره گیری از امکاناتی که در پائین خواهید خواند، این ساز توانایی اجرای چندین صدا بصورت همزمان را دارا می باشد و از این جهت توانایی های بیشتری نسبت به ساز دهنی دارد؛ البته ساز دهنی بخاطر ارتباط مستقیم با دم و بازدم انسان، انعطاف خاصی در اجرای ملودی ها دارد و این عامل باعث شده که هنوز به حیات خود ادامه دهد. آکاردئون شباهت زیادی نیز به ارگ های بادی کلیسا دارد ولی بخاطر داشتن کانال های صوتی ای که عینا در ساز دهنی وجود دارد صدای آن مانند سازدهنی است.

آکاردئون
آکاردئون نوعی ساز بادی قابل حمل است که با کشش و فشردن ابزاری به نام bellows نواخته می شود. یک bellows – قسمت ارتجاعی میانه ساز - تولید کننده جریان باد عبوری از زبانه ها (reeds) در این آلت موسیقی است ، در این میان یک کی بورد با تعیین این که کدام reed جریان باد را دریافت کند، کنترل و مدیریت reed ها را بر عهده دارد. بدین روش است که صداهای مختلف در این دسته از سازها ساز تولید می شود.

بررسی فیزیکی
بدنه آکاردئون های مدرن از دو بخش مستطیل شکل تشکیل شده که توسط bellow ( بخش ارتجاعی ) به هم متصل شده اند. بر روی هر قسمت، یک کی بورد شامل دکمه ها و کلیدهای پیانویی شکل قرار گرفته است. با اعمال فشار، دکمه ها درجهت جنبش bellowها به حرکت در می آیند. اکثر آکاردئون های جدید امروزی – البته نه همه آنها – مجهز به دکمه هایی هستند که قادر به اجرای کلیه آکورد ها می باشند.

تاریخچه
آکاردئون یکی از چندین اختراع اروپایی ها در اوایل قرن نونزدهم است. در حقیقت سازی با نام آکاردئون (accordion) اولین بار در سال 1829 توسط شخصی به نام Cyrill Demian در وین ارائه شد، جالب است بدانیم این ساز در ابتدا "eoline" نامیده می شد و بعدها در دست نویس های افراد به زبان های مختلف "accordion" جایگزین آن شد.

ساز Demian شباهت اندکی به آکاردئون های امروزی داشت: تنها یک کی بورد در سمت چپ آن قرار داشت و سمت راست به هدایت و کنترل bellow ها اختصاص داشت. خصوصیت برجسته این ساز این بود که با یک کلید می توانست یک آکورد کامل را اجرا کند، به علاوه عمل فشردن و بیرون کشیدن bellow ها آکورد دیگری را تولید می کرد و بدین ترتیب امکان نواختن دو آکورد مختلف با یک کلید، فراهم می شد.

در آن زمان مدت ها بود که در وین از "ساز دهنی " استفاده می شد که عملکردی مشابه با آکاردئون داشت. آکاردئون با دست چپ نواخته می شد و به عنوان یک ساز به اندازه کافی کوچک و سبک بود که مسافران آن را همراه خود به مکان های مختلف حمل کرده و در مواقع لازم به منظور همراهی با آواز مورد استفاده قرار دهند.

در سال 1829 شخصی با نام Sir Charles Wheatstone سازی با نام " concertina" را ارائه کرد، که نوعی آکاردئون کوچک بود، متعاقبا در سال 1831 نیز Sir Charles Wheatstone سازی با نام " flutina" را عرضه کرد. در آن دوران شهر های لندن و وین روابط موسیقیایی نزدیکی با یکدیگر داشتند و اغلب نوازندگان با فاصله زمانی کوتاهی در این دو شهر به اجراهای یکسان می پرداختند.

flutina و concertina ساختار داخلی تقریبا مشابهی را دارا بودند، اما در flutina کلیدها با دست راست کنترل می شدند در حالیکه در concertina این عمل با دست چپ انجام می گرفت. آنچه که امروز آکاردئون نامیده می شود، در حقیقت نتیجه ترکیب این دو ساز است.

با گذشت زمان ابداعات بسیاری بر روی این ساز به اجرا در آمد، از آن جمله می توان به توسعه سیستم کی بورد و مکانیسم سوئیچ کردن بر اصوات مختلف در هنگام اجرا اشاره کرد.

آکاردئون امروزه در جنوب برزیل - در Rio Grande do Sul - بیش از دیگر نواحی توسط گروههای نوازندگان محلی مورد استفاده قرار می گیرد. از نوازندگان اصلی این خطه می توان به افرادی چون : Luciano Maia, Arthur De Faria, Leonel Gomez, Edilberto Bérgamo و Renato Borgetti اشاره کرد.

accordion

The accordion is one of the keystone wind instruments that has a similar mechanism, but with the difference that there is no need to use the mouth to blow it in and, while taking advantage of the features below, this instrument can perform several It has the sound simultaneously and thus has more abilities than the instrument. Of course, the mechanism for direct connection with the tail and human exertion has a special flexibility in the implementation of the melodies, which has led to the continuation of life. To give Accordion is also very similar to the church's wind churches, but its sound is like a harmonica because of the sound channels that are exactly in the mouthpiece.

accordion
Accordion is a portable wind instrument that is played by pulling and pressing a tool called bellows. A bellows - the median episode - produces a wind flow through the reeds in this musical instrument, while a board decides which reed to receive the wind, and controls the management of the reeds Is responsible This way, different sounds are produced in this instrument category.

Physical review
The body of the modern accordion consists of two rectangular sections joined by the bellow (elastic section). On each side, a board includes buttons and piano keys. By pressing, the buttons move in the direction of the movement of the bellows. Most of the new modern accordions - though not all of them - are equipped with buttons that can run all chords.

History
Accordion is one of the few European inventions in the early part of the century. In fact, the acronym "accordion" was originally presented in 1829 by a person named Cyrill Demian in Vienna, it is interesting to know that this instrument was originally called "eoline" and later in the manuscripts of people in different languages ​​" The accordion "was replaced.

The Demian instrument had little resemblance to the current accordion: there was only one board on its left side, and the right was dedicated to the guidance and control of the bellows. The featured feature of this instrument was that it could run a full chord with a key, as well as pushing and pulling out the bellow, producing another chord, allowing two chords to be played with a key.

At that time, in Vienna, a "mouthpiece" was used that had a similar function to the accordion. The accordion was played with the left hand and as a small and lightweight instrument, it was used by passengers to carry it along with them to various places and, when necessary, to accompany the song.

In 1829, a man called Sirt Charles Wheatstone called "concertina", which was a kind of little accordion, subsequently, in 1831, also introduced Sir Charles Wheatstone, "flutina". At that time, the cities of London and Vienna had close ties to music, and most of the musicians performed short performances at a short distance in these two cities.

The flutina and concertina had almost the same internal structure, but in the flutina, the keys were controlled by the right hand, while in the concertina, this was done with the left hand. What is called Accordion today is, in fact, the result of the combination of these two instruments.

Over time, many innovations have been made on this instrument, including the development of a board system and the mechanism for switching on different sounds during the run.

Accordion today is used in southern Brazil - in Rio Grande do Sul - more than other areas by local music groups. Major musicians include Luciano Maia, Arthur De Faria, Leonel Gomez, Edilberto Bérgamo and Renato Borgetti.